Wim N. Koningstein heeft reeds uitvoerig de Memorie van Successie uitgelegd in zijn boeken over Ignatius en zijn Nakomelingen.
Die Memories van Successie werden ingevolge de wet op het successierecht vanaf april 1818 opgemaakt. Toen was er nog geen sprake van België en waren de Zuidelijke en Noordelijke Nederlanden één onder koning Willem I (Verenigd Koninkrijk der Nederlanden (voor de periode 1818-1830)).
De Memories van Successie zijn een uitvloeisel van de erfenisaangifte sedert de Franse Tijd eerst in de Zuidelijke Nederlanden met de invoering van de Franse registratierechten (1795); die aangifte kon naast schriftelijk ook mondeling (tot 1818) worden ingebracht (niet iedereen kon immers lezen en schrijven).
Later werden ze Memories van Aangifte genoemd, maar in de jaren 1920 werd in België de naam vervangen door de Aangifte van Nalatenschap.
Op Histories.be vonden we hierover een goede uiteenzetting over de vorm van de erfenisaangifte1.
In het eerste boek van Wim N. Koningstein vinden we een voorbeeld van Memorie van Successie waarbij de erfgenamen van Willem de Vlam (+29-12-1850), nl. zijn zussen Catharina (huisvrouw van Godefridus van den Elsen) en Anna Maria de Vlam, alle bouwlieden, en wonende te Gemert, op 6-05-1851 zich op het gemeentehuis van Helmond hebben gepresenteerd om de eed af te leggen in een akte tot het heffen van een belasting onder de naam van ‘regt van successie’ (art 13 van de Wet van 27-12-1800) onder de woorden “Alsoo waarlijk helpe mij God almagtig”.
Het volgende is de Memorie van Aangifte van het Regt op Successie van Anna Maria de Vlam. opgemaakt te Helmond deel 77 op 3-12-1866:
Ondertussen is Godefridus van den Elsen weduwnaar van Catharina de Vlam, en zijn hun kinderen erfgenaam van hun tante Anna Maria de Vlam.
- DE ERFENISAANGIFTE, Pieter De Reu, 2011, Algemeen Rijksarchief België ↩︎